Castells de Catalunya: De ongelooflijke kunst van menselijke torens

Hoe voelt het om bovenop een toren van negen verdiepingen te staan ​​die volledig uit mensen bestaat? Ik heb geen idee. Maar in Catalonië is er een lange traditie van het bouwen van menselijke torens die niet alleen een gewaagde prestatie vertegenwoordigt, maar ook een rijke culturele traditie. De torens, bekend als castells (wat kasteel in het Catalaans betekent), nemen verschillende vormen aan, maar ze zijn allemaal afhankelijk van bekwame castellers om de toren te creëren en een sterke groep rond de basis om deze te ondersteunen en eventuele valpartijen te verzachten.

Castells werden in 2010 door Unesco uitgeroepen tot Meesterwerk van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid, wat onder meer betekent dat ze door de Catalaanse bevolking worden erkend als een integraal onderdeel van hun culturele identiteit, van generatie op generatie overgedragen en gemeenschap verschaffen.

Onlangs sprak Shareable met Alvaro Solache, oprichter van TeamTowers, een organisatie wiens missie het is om teamcompetenties te helpen ontwikkelen door middel van workshops waarin ze een groep in een menselijke toren veranderen. Hier zijn de hoogtepunten van dat gesprek.

Hoe lang bouwen mensen in Catalonië al menselijke torens? Wat inspireerde de praktijk?
Alvaro Solache: menselijke torens worden al eeuwenlang over de hele wereld gebouwd voor verschillende doeleinden en op verschillende locaties, van India ter ere van Krishna tot Marokko om weeskinderen te helpen een acrobatencarrière te ontwikkelen. In Catalonië is de meest zekere informatie die we hebben dat deze traditie ongeveer 200 of meer jaar geleden begon toen boeren ontdekten dat er in het zuiden van Catalonië een religieuze traditie bestond genaamd “el ball dels valencians”, waar ze een toren van drie verdiepingen maakten.

Er wordt gezegd dat Catalaanse boeren uit de stad Valls de torens begonnen toen het goede weer kwam als een spektakel om te doen toen ze naar andere dorpen verhuisden.
Mensen uit de dorpen hielpen bij het bouwen van hogere structuren en ondersteunden hen aan de basis. In de eerste gouden eeuw van castellers bouwden ze torens tot negen verdiepingen. In de jaren tachtig brak een tweede gouden eeuw aan. Tegenwoordig zijn er meer dan 70 teams, oftewel Colles Castelleres, over de hele wereld bezig met menselijke torens tijdens het seizoen van goed weer van april tot november.

Is er een bepaalde gebeurtenis wanneer de torens worden gemaakt?
Elk team heeft een speciale dag om torens in hun stad te bouwen, waarbij alle families en vrienden helpen bij het bouwen. De traditie in Catalonië is dat elk dorp dat een traditie heeft in het bouwen van menselijke torens, andere teams, of colles, uit andere dorpen uitnodigt om mee te doen aan hun samenwerking voor het grote feest, het festa major. Het evenement heet Diada Castellera, wat ontmoetingen betekent om torens te bouwen.

Wie maakt de torens?
Het is een geweldig voorbeeld van een organisatie die niet alleen de formele leden van de vereniging omvat. Iedereen die wil helpen, wordt uitgenodigd om zich bij de basis, of pinya, van de toren te voegen. Het is op de pleinen van de dorpen waar dit gebeurt. Pleinen zijn het centrum van de sociale activiteit waar burgers en colles castelleres samenkomen om buitengewone dingen te bouwen.

Hoe zijn de torens georganiseerd?
De Castellers van Colles zijn georganiseerd als een vereniging met een administratief team en het trainingsteam met een cap de colla, of hoofdtrainer, die het laatste woord heeft over de technische beslissingen; een cap de pinyes, degene die zorgt voor de bases van de torens, waar de meeste mensen zich bevinden; een cap de troncs, de trainer die voor de klimmers zorgt; en een cap de canalla, degene die zorgt voor de kinderen die op de laatste drie verdiepingen van de toren klimmen.

Teams beginnen met structuren van vier of vijf niveaus en wanneer ze hun vaardigheden en grootte vergroten, voegen ze meer verdiepingen toe aan de torens. Elke toren is onderverdeeld in de volgende drie delen:
Pinya: De basis. Een kasteel moet een solide en goed gebouwde basis zijn – de ananas. Dit dient om de toren te ondersteunen en te voorkomen dat de structuur verandert. Als het mis gaat verzacht het ook de val van de toren.
Tronc: De kofferbak. Dit is het deel van de torens dat van de onderste naar de pom of het dak gaat. Om dit deel van de toren te kunnen plaatsen, moet de ‘hoofdstam’ van de toren een verstandige combinatie van kracht, lengte, gewicht en behendigheid maken.
Pom: Het dak. Het bovenste niveau van de toren wordt gevormd door kinderen die naar boven klimmen.

Hoe bereiden de Colles Castellers zich voor op de torenbouw?
De Colles Castellers doen twee dingen: ze trainen twee of drie keer per week om mensen te oefenen en te organiseren binnen de verschillende structuren die de Colles naar de pleinen wil brengen. Door te oefenen, zullen we zien wat de beste manier is om onze toren te organiseren. Ze gaan ook op zaterdag of zondag naar pleinen en proberen hun best te doen.

Wat is het belang van de menigte aan de voet van de toren?
De menigte geeft stabiliteit aan de toren en ook veiligheid voor de klimmers en de kinderen. Ze zijn 90 procent van de samenwerking. Het zijn degenen die niemand ziet, maar ze zouden door alle klimmers moeten worden beloond met mooie woorden en zorg, want zonder hen is het niet mogelijk om grote constructies te maken. Een van de leuke dingen van de pinya is dat iedereen welkom is omdat iedereen een functie kan hebben afhankelijk van zijn of haar grootte.

Als de toren klaar is, hoe breng je de deelnemers dan naar beneden?
Op dezelfde manier waarop we omhoog gaan, gaan we omlaag. Als je video’s bekijkt, zul je zien dat we langs de achterkant van de andere leden klimmen en dat we dezelfde weg naar beneden gaan.

Naast de creatieve aspecten van de menselijke torens, versterken ze de culturele identiteit, het vertrouwen en de solidariteit. Vertel ons alstublieft meer over dit aspect van castelling.
Om veel verschillende redenen zijn menselijke torenverenigingen een nationale culturele identiteit voor Catalonië geworden. Maar door hun aard en het verlangen om de praktijk te laten groeien, zijn ze een voorbeeld geworden van een open, integratieve cultuur die iets biedt dat bijna iedereen in het leven heeft verloren: de kans om iets episch te doen. We hebben het over constructies van 12 meter hoog. Het is verbazingwekkend, het is episch. En we zijn geen superman, we zijn normale mensen die buitengewone dingen doen.

In je werk met TeamTowers breng je groepen samen om teamgeest, teamcompetenties en communicatie te ontwikkelen door middel van torenbouw. Hoe versterkt het bouwen van torens teams?
We leren door te onderwijzen en we helpen anderen leren door te doen en onze gevoelens en gedachten te delen. We doen een workshop waarbij we een groep ombouwen tot een colla castellera waar we trainen en torens bouwen in een openbare ruimte waar anderen ons kunnen zien.

Wat zijn je favoriete aspecten van het bouwen van een menselijke toren?
Ik hou van alle aspecten, van het vinden van de posities voor elk lid van de samenwerking en het delen van de kennis die mensen nodig hebben, tot het bouwen van de torens met alle samenwerkingen en het vieren van het succes als we alle castellers kunnen lossen.
Het meest opvallende voor mij is de waarde van muziek. Als we een toren bouwen, nemen we muzikanten mee die kijken naar de toren die wordt gebouwd en hetzelfde liedje spelen, “Toc de Castells.” Dit nummer heeft verschillende delen die de volgende momenten aangeven:

We beginnen te klimmen
We klimmen
We bereiken de top
We zijn aan het lossen
We zijn klaar en kunnen wijn gaan drinken

Dit is handig om verschillende redenen: we verbinden iedereen – de mensen die de colla vormen maar ook de mensen die kijken; we verminderen onzekerheid – zelfs als je in de basis zit en je kunt niets zien, dankzij de muziek kun je weten in welk stadium we ons bevinden; en muziek geeft energie aan het universum en onszelf.

Heb je favoriete verhalen over deze menselijke torens voor teambuilding?
Het beste verhaal is het verhaal van alle mensen. Ik heb een droom dat iedereen de ervaring voelt om deel uit te maken van een collas castellera. In deze droom leren we allemaal hoe het mogelijk is om barrières te doorbreken en ongelooflijke dingen te doen die ons zullen helpen om op een fysieke, mentale en metafysische manier contact te maken met andere mensen.
Als we een toren bouwen, brengen we een levend wezen tot leven voor een of twee minuten – een wezen dat beweegt, ademt en geluk en pijn voelt. En we kunnen deel uitmaken van deze reus!

BRON: Cat Johnson – Hoofdfoto: (Concurs de Castells) Neus Rovira, Castellers de Sants.