Het goede, het slechte en het lelijke: wat zijn de regionale stereotypen in heel Spanje?

Spanjaarden hebben vaak te maken met stereotypen uit het buitenland die hen ten onrechte voorstellen als feestvierders en lui, maar zelfs onder de inwoners van de 17 regio’s van het land zijn er tot op de dag van vandaag clichés die mensen uit bepaalde gebieden allemaal met hetzelfde penseel schilderen.

Als je lang genoeg in Spanje hebt gewoond, heb je misschien een grap gehoord die begint met “het doek gaat op en een Andalusiër, een Catalaan en een Bask lopen een bar binnen”. De chiste (grap) gaat dan verder in de richting van een clou die een of alle onderwerpen bespot op basis van regionale stereotypen, meestal degenen die niet positief zijn.

Het lijkt misschien onschuldig vermaak, maar de laatste keer dat het Spaanse Centrum voor Sociale Studies (CIS) besloot om een ​​enquête uit te voeren onder de algemene bevolking en hen vroeg naar regionale stereotypen, was in 1994, misschien omdat niet iedereen blij was met de uitkomst van de resultaten.

Dit hokjesdenken op basis van de regio van herkomst van mensen is niettemin blijven bestaan, zoals het geval is in vrijwel elk land ter wereld.

Het enorme kassucces van de Spaanse komedies Ocho Apellidos Vascos (Acht Baskische achternamen) en Ocho Apellidos Catalanes (Acht Catalaanse achternamen), die sterk omgaan met regionale stereotypen, getuigt van deze blijvende clichés.

Soms kunnen stereotypen die in Spanje worden gebruikt te wijten zijn aan bewondering of genegenheid, andere keren is het een grapje, maar soms kan het bevooroordeeld en beledigend zijn.

Vaker wel dan niet zijn het mensen uit de zuidelijke helft van Spanje die worden afgedaan als lui en frivool, soms alleen omdat ze een Zuid-Spaans accent hebben, terwijl die uit het rijkere noorden in plaats daarvan meteen als brutaal of onbeschoft kunnen worden beschouwd.

Uiteindelijk is het belangrijk om te onthouden dat een stereotype gewoon een generalisatie is van hoe een groep mensen zich gedraagt ​​en hoewel het tot op zekere hoogte waar kan zijn, is het niet universeel geldig en bepalend voor iemands karakter.

Dus zonder verder oponthoud, en met het doel dat onze buitenlandse lezers in Spanje en in het buitenland de eigenaardigheden van de Spaanse samenleving begrijpen, zijn hier de belangrijkste stereotypen waar Spanjaarden hun toevlucht toe nemen, afhankelijk van de regio waar ze het over hebben.

Andalusische mensen: gelukkig, grappig, feestvierend, lui.
Aragonese mensen: nobel, koppig, lomp.
Asturische mensen: patriottische, zware drinkers.
Balearen: vriendelijk, gereserveerd, wantrouwend.
Baskische mensen: separatistisch, sterk, eerlijk, koppig.
Canarische mensen: vriendelijk, vrolijk, lui.
Cantabrische mensen: trots, droog karakter.
Castellano-Leonese mensen: genereus, serieus, bescheiden.
Castellano-Manchego-mensen: volbloed Spanjaarden, brutaal.
Catalaanse mensen: gierig, onafhankelijk, hardwerkend, trots.
Extremen-mensen: dorpsgericht, lui.
Galicische mensen: bekrompen, bijgelovig, wantrouwend, aanhankelijk.
Madrileense mensen: eigenwijs, ruimdenkend, trots.
Murciaanse mensen: grappig, grof.
Navarrese mensen: nobel, brutaal.
Riojaanse bevolking: gastvrij, zwaar drinkend.
Valenciaanse mensen: partijminnend, verzorgd, corrupt (voornamelijk hun politici).

Dus over het algemeen worden mensen uit zuidelijke regio’s door hun noordelijke landgenoten als lui maar vriendelijk en leuk beschouwd, terwijl zuiderlingen mensen uit het koudere noorden van Spanje beschouwen als een droger karakter en meer ongemanierd gedrag.

Maar ook al zijn de karakters, prioriteiten en taal van Spanje en zijn volk duidelijk uiteenlopend, het duurt niet lang om te zien dat een Bask of Catalaan in de meeste gevallen meer gemeen heeft met een Andalusiër dan met een Brit of Duitser, hoewel ze geven het misschien niet altijd graag toe.

BRON: Thelocal – Hoofdfoto: (Feestvieren aan het strand bij de Festes de la Merce in Barcelona) Joan Garcia Ferre.