Lagunas de Ruidera: Het smaragdgroene park

Gelegen tussen de provincies Albacete en Ciudad Real, maken de vele attracties het in de lente en zomer tot een natuurlijk Eden, zo helder als de kleur van het water.
Het is een van de mooiste, stilste en vreemdste plekken van Spanje. De Lagunas de Ruidera zijn niet echt lagunes, maar kleine meren, omdat hun wateren diep, transparant en stromend zijn. Afhankelijk van of de kleur van de Manchego-travertijn goud of grijs of blauwachtig en groenachtig is, ziet de lagune eruit als een topaas of een parel of een saffier of een smaragd. Het water is zo transparant dat je van bovenaf de parelwitte buik van de karper kunt zien.

Lagunes en watervallen
Het natuurpark Lagunas de Ruidera vormt het meest uitzonderlijke wetland in Castilla-La Mancha en wordt beschouwd als een van de meest interessante en mooiste vochtige natuurgebieden op het Iberisch schiereiland. Gelegen in de Alto Guadiana-vallei, tussen de provincies Albacete en Ciudad Real, zijn de vijftien lagunes die deel uitmaken van het natuurpark gerangschikt in een ketting en met elkaar verbonden door beken, watervallen en ondergrondse stromen, waardoor een hoogteverschil van 120 meter wordt bespaard en met een totale oppervlakte van 3.772 hectare. De hoge lagunes (Blanca, Conceja, Tomilla, Tinaja, San Pedro, Redondilla, Lengua, Salvadora, Santos Morcillo, Batana en het grootste deel van La Colgada) behoren tot de gemeente Ossa de Montiel (Albacete), terwijl de lage lagunes (onderdeel van La Colgada, Del Rey, Cueva Morenilla, Coladilla en Cenagosa) komen overeen met Ruidera (Ciudad Real), die een generieke naam heeft gegeven aan de lagunes en het natuurpark. Naast zijn schoonheid en natuurlijke rijkdom, vormt het natuurpark Ruidera Lagunas een buitengewoon watervoerend fenomeen waarvan een bezoek meer dan gerechtvaardigd is.

Boven elkaar liggende meren
Het is niet verrassend dat het keurmerk bijna uniek is in de wereld. In heel Europa is dit fenomeen van boven elkaar liggende meren alleen te zien in een keten van deze oase van La Mancha in het Nationaal Park Plitvicemeren, in Kroatië, met de bijzonderheid dat de wateren van de Ruidera-lagunes eigenlijk de natuurlijke afwatering zijn van een goed deel van de ondergrondse watervoerende laag van Campo de Montiel. Miljoenen jaren geleden waren de bergen die de Alto Guadiana-vallei vormen, waar de lagunes zich bevinden, volledig verenigd. Als je opstijgt naar de beroemde en quixotische Cueva de Montesinos, wordt het duidelijk gewaardeerd dat je op die vlakte aankomt, aangezien de Campo de Montiel een plateau is.

In het midden van die vlakte was de grond gebarsten door een seismische breuk, en die breuk werd in de loop der jaren steeds breder. En terwijl het breder werd, won het ook diepte, totdat het de ondergrondse watervoerende laag doorboorde. Die lekke banden in de aquifer zorgden ervoor dat al het grondwater in de bronnen en fonteinen naar buiten gutste. Dit is hoe de Ojos del Guadiana ontstond en zo werd de gelijknamige rivier geboren, die aanleiding gaf tot talloze verhalen en legendes over waarom het zich verbergt en weer tevoorschijn komt. In deze wetlands lijkt het soms alsof we ons op andere, meer noordelijke breedtegraden bevinden. Maar nee: we zijn niet in Finland (bekend als het land van de duizend meren) of in de Noorse fjorden, we zijn in La Mancha!

BRON: Pedro Javier Díaz-Cano – Informacion – Hoofdfoto: (Lagunas de Ruidera) Miguel A. Garcia.