Tajo-Tejo, het grensoverschrijdende natuurpark dat wordt gedeeld door Spanje en Portugal

Tussen de Cáceres-gemeenten Alcántara en Cedillo trekt de Taag een bochtige en eenzame route voordat hij de grens met Portugal oversteekt. Alleen de zwarte gier of de keizerarend begeleiden de stroom van de rivier, de hoofdrolspeler van deze ruimte die wandelroutes, boottochten, prachtige landschappen en een waardevol historisch erfgoed biedt.

Het natuurpark Taag, in 2016 door UNESCO uitgeroepen tot grensoverschrijdend biosfeerreservaat, werd als zodanig erkend door Portugal in 2000 en door Spanje in 2006. Een grensoverschrijdend gebied van ongerepte natuur dat meer dan 50.000 hectare beslaat en het zuidwesten van de provincie Cáceres en een deel van de Portugese gebieden Beira Baixa en Alto Alentejo. De langste rivier van het schiereiland, die meer dan 1.000 kilometer loopt voordat hij Lissabon binnenstroomt, irriteert dit gebied met een grote biodiversiteit, waaraan een breed en oud cultureel erfgoed wordt toegevoegd dat bestaat uit megalithische monumenten en belangrijke gebouwen, zoals de Romeinse brug van Alcantara.

Ondanks dat het een gebied is dat al duizenden jaren wordt bewoond, blijft de natuur intact. Daarnaast geeft het een bijzondere waarde dat het een park is tussen internationale wateren. En het is dat we worden geconfronteerd met een van de oudste natuurlijke grenzen van Europa, volgens het Verdrag van Alcaciñes, ondertekend door koning Dionysius I van Portugal en Ferdinand IV van Castilië in 1297.

Steile leistenen kliffen groeien uit de valleien uitgehouwen door de Taag en zijn internationale zijrivieren, zoals de Sever of de Erjas, en vormen kloven waarin talloze soorten vogels nestelen: zwarte ooievaars, Iberische keizerarenden, zwarte gieren, Egyptische gieren… Deze omgeving is een toevluchtsoord dat van groot belang is voor de bescherming ervan, maar ook voor de zoogdieren die het bewonen, zoals de otter, het wilde zwijn of het hert.

Routes door de Tajo in Spanje
Vanaf de rotswanden kijken verschillende uitkijkpunten uit over de loop van de rivier. Daaromheen zijn weiden en mediterrane bossen waar aardbeienbomen, steeneiken, kurkeiken en verschillende soorten zonneroosjes in overvloed aanwezig zijn. De vegetatie, die het hele jaar door aanwezig is, wordt ontdekt langs de routes, die door een van de minst bezochte gebieden van Spanje lopen, zoals de Molino de la Negra, in Valencia de Alcántara; de Carrasquera-route, in Cedillo; die van Arroyo Negrales, in Herrera de Alcántara, of de route van Alcántara.

Nederzettingen
Naast de Romeinse brug van Alcántara, bewaart het Parque Natural del Tajo Internacional de sporen van de nederzettingen die in de buurt van de bedding plaatsvonden. Onder dit uitstekende historische erfgoed bevindt zich in het gebied van Valencia de Alcántara een van de grootste megalithische concentraties op het schiereiland, met 55 hunebedden en twee menhirs. De Aceña de la Borrega-route stelt je in staat om in perfecte staat naast granieten dolmens te wandelen. En in de omgeving zijn er nog andere prehistorische overblijfselen zoals de grotschilderingen van de grotten van Grajera of El Buraco, in Santiago de Alcántara.

Dorpen en bruggen
De 25.088 hectare die het park in Spanje inneemt, zijn verspreid over 11 Cáceres-gemeenten. Aan de rand van Zarza la Mayor springen de witgekalkte dorpjes vol met monumentale juwelen, waaronder het kasteel van Brozas, de Joodse wijk Valencia de Alcántara of het kasteel Peñafiel Templar. In Alcántara is het essentieel om het klooster van San Benito te bezoeken, gebouwd in de 16e eeuw, en de populaire Romeinse brug, uit de 2e eeuw, die elegant over de Taag slingert. Ook uit dezelfde periode is de Segura-brug, over de rivier de Erjas.

Het natuurpark van Portugal
De Taag wordt de Tejo wanneer deze Portugal bereikt. Dorpen van Beira Baixa zoals Penha Garcia, Monsanto of Indhanha-a-Velha; en Alentejo, met de imposante stad Castelo de Vide of het prachtige kasteel van Marvão, op een hoogte van 1.000 meter, ontmoeten elkaar in het Portugese deel van dit beschermde gebied.

Er is ook geen gebrek aan megalithische constructies op het Portugese grondgebied. In feite bevindt de grootste menhir op het schiereiland, ongeveer 7,5 meter hoog, zich in de buurt van Castelo de Vide.

Toegevoegd aan de stroom van de Taag zijn zijrivieren zoals de Ponsul, ideaal om een ​​boottocht te maken of een duik te nemen in de lagune gevormd door de Idanha-a-Nova-dam.

Het bezoek aan het park per boot
Naast de grote verscheidenheid aan routes met de auto en te voet die zich door het park uitstrekken, is er ook de mogelijkheid om door de wateren van zijn hoofdrolspeler te zeilen dankzij de Barco del Tajo (barcodeltajo.com), de meest opwindende manier om het te verkennen.

Met elektromotoren die duurzaam toerisme verdedigen, vertrekken de boten vanaf de pier in de stad Cedillo die verschillende rivierroutes biedt. Routes met een duur van anderhalf tot vier uur, sommige variëren naargelang het broedseizoen van de vogels, aangezien een groot deel van het gebied een speciale beschermingszone voor vogels (ZEPA) is.

Naast het varen op de wateren van de Taag, varen de boten over de rivier de Alagón, een zijrivier van de Taag, door het Monfragüe National Park of steken de grens met Portugal over om te eindigen in de prachtige stad Castelo Branco. Twee landen aanschouwen vanaf deze rivier die ooit als een barrière tussen hen diende, is het beste gevoel dat kan worden ervaren in een van de meest onbekende en verrassende parken op het schiereiland.

BRON: Hola – Hoofdfoto: Uitzicht op de Río Tajo in Alcántara (Cáceres) – Foto: Cristina H