Het aquaduct van Segovia

Hoewel het ons nu misschien een majestueus, indrukwekkend en zelfs adembenemend werk lijkt, is de waarheid dat het aquaduct van Segovia voor praktische doeleinden is ontworpen. We willen ook niet verkeerd worden begrepen. De Romeinen waren zich natuurlijk bewust van hun capaciteiten en de monumenten die ze onderweg achterlieten. Maar wat ze vooral verwachtten van wat we nu een wonder noemen, was dat het nuttig zou zijn. Ze verwachtten dat het zou dienen om ervoor te zorgen dat de inwoners van deze oude Romeinse stad over water konden beschikken.

Het woord ‘aquaduct’ komt van de samenvoeging van twee Latijnse woorden: aqua, water en ducere, om te leiden. Ze hadden niet specifieker kunnen zijn in hun bedoelingen. Ze hadden nooit kunnen vermoeden dat dit werk op de werelderfgoedlijst van UNESCO zou komen te staan.

Waarom was het belangrijk?
In de 2e eeuw na Christus was Segovia een Romeinse stad vol heuvels en hellingen en had een weg naar de berg Guadarrama van meer dan 15 kilometer. Zoals het nu is, maar minder Romeins dan in het verleden. De inwoners moesten elke dag deze weg bewandelen om water te halen uit wat nu de Fuenfría-bron is. Elke dag 15 kilometer. Dus toen deze kolonisten de voordelen van de aquaducten ontdekten, twijfelden ze er niet aan. Waarom zou je elke dag veel wandelen om water te zoeken als dat water naar je toe kan komen? Daarom was het belangrijk, want het was de officiële waterleverancier van de stad.

Maar we zijn natuurlijk nog niet klaar, want we hebben het over het grote Romeinse rijk. We hebben het bovendien over het grote Romeinse rijk in een tijd van pracht, glorie, groei en ontwikkeling. Daarom werd dit aquaduct toegevoegd aan de vele werken die tijdens deze jaren van het Romeinse koninkrijk werden gebouwd. We vinden een ander hedendaags voorbeeld aan een rand van het schiereiland en op onze lijst met wonderen: het amfitheater van Tarragona. Romeinse ingenieurs wisten wat ze deden.

Hoe begon de geschiedenis van het aquaduct?
Tot voor kort werd het Romeinse aquaduct als ouder beschouwd dan nu bekend is. De laatste studies over de gebruikte materialen stellen ons in staat om de constructie ervan te dateren uit het begin van de 2e eeuw. Ofwel tijdens de laatste jaren van de regering van Trajanus (98-117 na Chr.). Die glorie bracht aan het rijk, of tijdens de eerste jaren van de regering van Hadrianus (117-138 na Chr.), die in staat was om zijn voorganger na te leven. Deze pracht is voelbaar in elk van de 167 bogen die het zichtbare deel van het aquaduct van Segovia vormen.

167 bogen gebouwd met 120 kolommen, met materiaal gewonnen uit de berg Guadarrama. Deze stenen blokken werden zonder enige mortel samengevoegd, ondersteund door een perfecte studie van de stuwkracht die ons vandaag nog steeds verbaast.

167 schijnbaar onmogelijke bogen die een hoogte van 30 meter bereiken op het hoogste punt: het centrum van de stad Segovia. In het verleden was dit 15 kilometer lange pad grotendeels ondergronds. Zelfs vandaag de dag kun je nog steeds de exacte plek bezoeken waar de Romeinen aan dit grote werk begonnen. Gezien zijn bijzonderheden, zijn afmetingen en dit centrale punt dat oprijst in de oude stad, zou je bijna kunnen geloven dat het het werk van de duivel is, zoals een oude legende zegt.

Hoe heeft het onze dagen bereikt?
Uitgeroepen tot een World Heritage Site door UNESCO in 1985, het aquaduct is nu de meest representatieve en herkenbare kenmerk van Segovia. Het heeft duidelijk zijn praktische functie verloren. Mensen uit Segovia hoeven de sierra niet te bereiken, noch hebben ze de sierra nodig om ze te bereiken, om de nodige dagelijkse hoeveelheden water binnen te krijgen. Het zou in ieder geval niet opkomen om dit monument te vernietigen alleen omdat het zijn bruikbaarheid heeft verloren. Deze wonderen zijn wonderen, afgezien van hun eigenlijke doel, dat is gewoon om ons te verbazen. En ook om ons te laten zien of eraan te herinneren wie er eerder was.

Daarom is het aquaduct van Segovia eeuwenlang onaangetast gebleven. Tegen het einde van de vorige eeuw waren er meer dan 15 kolommen tussenbeide gekomen om de achteruitgang ervan te voorkomen. Nu is het verkeer van voertuigen eromheen niet toegestaan ​​en is de beschermingszone van het monument onlangs uitgebreid. Het lijkt ons eeuwig, omdat het er altijd is geweest, omdat het altijd zo is geweest, maar er moet voor gezorgd worden.

Het aquaduct van Segovia is vanaf het begin een wonder. Het is vanwege zijn constructie, van extreme complexiteit voor zijn tijd, van uitstekende uitvoering. Het is omdat het ook een gouden periode in de geschiedenis van het Romeinse rijk vertegenwoordigt. En het is omdat, heel eenvoudig, dat is hoe u zich voelt. Dat is hoe je erover denkt. Je ziet het en je denkt ‘wat een wonder’.

BRON: Fascinatingspain – Hoofdfoto: (Romeins aquaduct) Gerben of the Lake.