Waar zijn de zes geografische uiteinden van Spanje?

Binnen het nationale grondgebied van Spanje kunnen we allerlei verschillende landschappen vinden die verschillende soorten toeschouwers weten te bekoren. Kunstwerken, paradijselijke landschappen of droomstranden zijn slechts drie voorbeelden van alles wat het land verbergt voor het plezier van geïnteresseerden.

Een goed voorbeeld van deze grote variëteit is Catalonië. Alleen op het gebied van geografie kent de Gemeenschap situaties die zo verschillend zijn als de Pyreneeën met hun hoge bergen op slechts 150 kilometer van Barcelona, ​​​​waarvan de stad wordt omringd door de Middellandse Zee.

Er moet ook worden opgemerkt dat Spanje zowel grondgebied heeft op het schiereiland als in Afrika en in de zee. Zowel de Balearen als de Canarische Eilanden vormen samen met de autonome steden Ceuta en Melilla het hele grondgebied dat de Spaanse grens omvat, wat het land een unieke variëteit geeft.

Om deze reden heeft Spanje extreme enclaves binnen zijn geografie waarvan het verleden meestal vol geschiedenis is. Sommige zijn zelfs onderdeel van mythen dankzij landschappen waar de mens soms geen grote veranderingen heeft kunnen aanbrengen.

De meest extreme plekken in Spanje
Vanwege de grote hoeveelheid verschillende grondgebieden die het land heeft, zijn er enkele punten die de grenzen afbakenen. Hieronder bespreken we de extreme locaties die die plaatsen zijn die de natuurlijke grenzen van Spanje markeren en die in sommige gevallen oude verhalen bevatten.

Estaca de Bares, A Coruña (Galicië) (hoofdfoto)
Dit punt in het noorden van het schiereiland is de meest noordelijke plaats van het hele grondgebied. Gelegen op de kaap die dezelfde naam draagt, was het een strategische plek om de doorgang van schepen te controleren waar de meest noordelijke vuurtoren van het land nog steeds bewaard is gebleven. Bovendien vormt de plaats de scheidslijn tussen de Atlantische en de Cantabrische oceaan en is het een uitstekende plek om trekvogels en zeedieren te zien.

Cap de Creus – Foto: Enric Rubio Ros

Isla Masa de Oro, Cap de Creus (Catalonië)
In de tegenovergestelde situatie vinden we het eiland dat het meest oostelijke punt van het hele schiereiland is. De naam is te danken aan het feit dat de vissers van het gebied de plaats zo noemden, want toen de zon opkwam, scheen het als een straal olie in de zee waarvan de vis overvloedig was. Bovendien moet worden opgemerkt dat het zich in het natuurpark Cap de Creus bevindt, het eerste in heel Spanje.

Punta de Tarife – Foto: Iain Robson

Punta de Tarifa, Cádiz (Andalusië)
Ook wel Punta Marroquí genoemd, dankzij de nabijheid van het buurland is het het meest zuidelijke punt van het hele schiereiland. Voor de gemeente Tarifa vinden we dus deze plek die erin slaagt de grens tussen de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan te bepalen.

Cabo y faro Touriñan – Foto: Enrique Maestro

Cabo Touriñán, (Galicië)
Opnieuw vinden we in deze provincie een van de meest extreme punten van het schiereiland, de westelijke. Kaap Touriñán heeft een extreem klimaat waarvan de stormen bekend staan ​​om hun kracht. Bovendien heeft de kust, bekend als da Norte, een geschiedenis van belangrijke maritieme scheepswrakken.

Punto la Restinga – Foto: Wikimedia

Punta Restinga, eiland El Hierro (Canarische Eilanden)
Als we het schiereiland achter ons laten, vinden we het zuidelijkste punt van heel Spanje, Punta Restinga. Dit kleine kustplaatsje heeft dus deze onderscheiding en andere attracties, zoals duiken of een zeereservaat van visserijbelang sinds 1996.

Fort la Mola, Menorca – Foto: James Stringer

Punta del Esperó, Menorca (Balearen)
Een ander eiland, dit keer Menorca, vertegenwoordigt een van de meest extreme punten van het land. La Punta del Espero is de meest oostelijke plaats van Spanje, met name in het fort La Mola, een van de ingangen van de haven van Mahón en wiens missie het was om de plaats vanaf de 19e eeuw te verdedigen tegen de Britten en Fransen.

BRON: Larazon – Hoofdfoto: (Estaca de Bares) Juan Blanco Photography.