10 plekken in Spanje waar je de meest authentieke Middellandse Zee kunt ervaren

Langs de 1.670 kilometer lange Spaanse Middellandse Zeekust vinden we sprookjesachtige hoekjes, gecamoufleerd tussen strandtentjes, snelwegen en cementreuzen.

Er zit een buurman op een plastic stoel naast een cocktailbar genaamd El Coco Loco. Een betonnen hotel met uitzicht op stranden met koraalbodems en kranen die dromen van toekomstige wolkenkrabbers. Een vliegtuig vliegt over de lucht, glanzend asfalt en vermoeide palmbomen. Er zitten geen geheimen meer achter die blauwe deur en de gevel is vol met de kleuren van honderd hangende handdoeken. Elke zomer onthult de Middellandse Zeekust nieuwe beelden die spreken over moderniteit en stedenbouw, maar ook over de noodzaak om op zoek te gaan naar onze specifieke kustoase. Ontdek de geheimen van een rijstoogst, ontdek stranden die alleen door zeemeerminnen worden veroverd of ga onder een wijnstok zitten en luister naar het verhaal van een visser.

We zetten het hang- en drijftoerisme opzij om 10 plaatsen te ontdekken waar je de meest authentieke Middellandse Zee kunt ervaren.

Cala S’Alguer (Girona)
Langs de Costa Brava onthullen de kustpaden die bekend staan ​​als kustpaden magische plekken als Cala S’Alguer, op 3 kilometer van Palamós. Gecamoufleerd tussen witte dennenbomen onthullen verschillende vissershutten, gebouwd in de 16e eeuw om het nachtelijk vissen op inktvis te vergemakkelijken, vandaag de dag een tijdloze ansichtkaart: gekleurde ramen, boten op een kiezelstrand en een paar inwoners die een Italiaanse koffiepot delen met uitzicht op zee. Een aquarel van limoen en salpeter werd in 2004 uitgeroepen tot cultureel bezit van nationaal belang en er is altijd wel iemand die een verhaal te vertellen heeft.

Illa de Buda (Tarragona)
De Ebro-delta is het grootste moerasgebied van Catalonië en een perfect voorbeeld van de eeuwenoude relatie tussen mens en natuur. 7.736 hectare rijstvelden en stranden als canvas voor een fietsroute onder zwermen flamingo’s of proef heerlijke rijst in een van de restaurants. Ervaringen waaronder het Boeda-eiland, een agrarisch bolwerk van palmbomen en rijstvelden waar boeren nog steeds hun handen met de aarde vermengen. De beste kortere weg is dat je het eiland kunt bereiken vanuit de stad Riumar. De spoiler? Je hebt er alleen toegang toe als je in de boerderij van de familie Borés verblijft.

Parque natural de Sierra de Irta (Castellón)
Tussen de steden Alcocebre en het iconische Peñíscola vinden we een 13 kilometer lange boomgaard door de Sierra de Irta. Een hoek die nauwelijks wordt verstoord door menselijke activiteit waar de bochten dansen tussen bergen en verloren baaien die honderden geheimen beschermen: de uitkijktoren van Badum of Ebrí blijft bestaan ​​als oude gidsen van de Costa de Azahar. De steden Santa Magdalena de Pulpis en Alcalá de Chivert zijn unieke startpunten voor een wandelroute, en gaspeldoorn, tijm en dennenbomen omzomen het pad naar de stranden waar je mediterrane schildpadden kunt spotten.

Grau Vel (Sagunt)
De ‘grau’ is een woord dat de afgelopen decennia vervaagd is door het massatoerisme en de industrie. Maar in Sagunt bestaat het laatste voorbeeld nog steeds. El Grau Vell was een oude Romeinse haven die veranderde in een vissersdorp met amforen in de portalen en duiken als onderdeel van het DNA van de inwoners. Tegenwoordig betekent het naderen van de laatste herinneringen aan de Middellandse Zee dat je verdwaalt in een collage van ervaringen: het vastleggen van de zonsondergang van de moerassen, kleine witte huisjes waartussen je de zee bespioneert of turen in het fort dat nog steeds wacht op de komst van oude rijken.

Cala Llebeig (Alicante)
In de 19e eeuw staken vissers uit de stad Benitatxell in Alicante het Viuda-ravijn over totdat ze een geheime baai bereikten. Op de kliffen bouwden ze hun begeerten, een soort huis dat in de steen was uitgegraven om hun spullen op te bergen; en verschillende kleine huisjes – of casups – waar ze de vangst van de dag deelden. In de loop van de tijd trok deze microwereld aan de kust de aandacht van smokkelaars – er wordt gezegd dat ze de benen bedekten van de paarden die tabak vervoerden om hun activiteiten stil te leggen – en van de politie die deze huizen als controleposten gebruikte. De geschiedenis drijft nog steeds in een Llebeig-baai met overtreffend blauw en weinig bezoekers, ideaal om te bereiken via de Benitatxell Cliffs Route.

Sa Caleta (Elvissa)
Praten over Ibiza betekent praten over vele turquoise stranden en wolken van pijnbomen. Maar als we ons verdiepen in het zeevarende erfgoed van het Pitiusan-eiland, vinden we een van de meest fascinerende plekken in Sa Caleta, in het zuiden en niet ver van de luchthaven. De botenhuizen op dit strand worden nog steeds gebruikt door vissers om hun netten en boten op te bergen en vormen een groep kleine huisjes met onweerstaanbare kleuren. Beschouwd als een van de meest authentieke plekken op Ibiza, prevaleert hier traditie boven hedonisme.

Calblanque (Murcia)
Gelegen naast het minder idyllische Mar Menor, is het regionale park Calblanque een beschermd paradijs waar je de tijd uit het oog kunt verliezen. Hazen rennen tussen de dennenbossen en een paar boerderijen overleven, en verwerpen het idee om er toeristische accommodaties van te maken. Fietsen en wandelpaden hebben voorrang op motorvoertuigen bij het betreden van gele zandstranden waar je kunt surfen of karetschildpadden kunt spotten: van het bekende strand van Calblanque tot het naturistenstrand Parreño of de wilde Cap Negret, het grote geheim. Murcia verdient het om ontdekt te worden met alle vijf zintuigen.

Isleta del Moro (Almeria) (hoofdfoto)
Terwijl we langs de weg rijden die de steden San José en Las Negras met elkaar verbindt, in het natuurpark Cabo de Gata, nodigt een omweg ons uit om te stoppen bij Isleta del Moro. Deze kleine oase van vissers en witgekalkte huizen komt het dichtst in de buurt van een reis terug in de tijd: kinderen die de trampolinesteiger gebruiken, airconditioners die zijn geërodeerd door salpeter, een buurman die onder een bougainville naait en kleurrijke boten verspreid over het zand. Je kunt naar het uitkijkpunt gaan, of genieten van de sfeer in de puurste flaneurstijl met een biertje in de La Ola-bar, terwijl de rest van de toeristen wordt overschaduwd door de meest authentieke Middellandse Zee.

Salobreña en zijn avocadoboerderijen (Granada)
Als je door de witte straten van een stad aan de tropische kust van Granada loopt, moet je langs een uitgestrekt veld met avocadobomen lopen. Het is de modus vivendis van dit uitbundige land waar het bijzondere microklimaat de teelt van mango’s, avocado’s, guaves of suikerriet mogelijk maakt waaruit de beroemde biologische rum van Montero wordt gewonnen. Een rondleiding door de avocadoboerderijen rond de hellingen van de stad Salobreña is een blik op dit traditionele gewas, waarbij je kilometer-nul-producten proeft en eeuwenoude verhalen die door de zee worden gestreeld. Als suggestie is de boerderij Matagallanes een van de beste opties om de B-kant van de kust van Granada te zien voordat je naar de stranden springt.

Cascada de Maro (Malaga)
Aan een kust zo bruisend als Malaga wrijven velen hun ogen wanneer ze de charmes van het Maro Cerro Gordo-park in Malaga ontdekken. De Maro-waterval komt uit de Sanguino-stroom en is een val van 15 meter in de Middellandse Zee die het beste behang waardig is. De vraag ligt in het kiezen van het perspectief: je kunt de waterval zien tijdens een kajakbezoek, vanaf de stranden van Maro en La Caleta of ja, springend van de hoogte! Als finishing touch kunt u een uitstapje maken naar het nabijgelegen stadje Maro, met zijn besneeuwde straten en ontspannen sfeer, voordat je doorgaat naar het meer toeristische Nerja en zijn beroemde grotten.

BRON: Lavanguardia – Hoofdfoto: (La Isleta del Moro, Almeria) Jose M. Cano.