De mooiste brug ter wereld staat in Ronda, Spanje en is een mijlpaal in de bouwkunde van zijn tijd

Als we denken aan iconische bruggen in Spanje, is de kans groot dat deze meteen in gedachten komt: een constructie uit de eerste helft van de 18e eeuw, een massa dichte steen, geopend door een enkele boog. Verre van het landschap te verlichten met een gestileerd en licht silhouet, lijkt de brug een duizelingwekkende verlenging van de rotswanden van de rivierbedding van de Guadalevín, de rivier waarboven hij staat.

“Het is zonder twijfel een slechte brug, maar het is – ook zonder twijfel – de mooiste slechte brug ter wereld.” Zo noemt Carlos Polimón, ingenieur en auteur van het boek ‘De puentes por España’ (uitgegeven door Geoplaneta), de nieuwe Ronda-brug, de verticale muur van meer dan honderd meter hoog die de stad met elkaar verbindt en beide oevers van de rivier overspant. Het landschap van de stad Malaga zou niet zo magisch en spectaculair zijn als deze brug niet bestond. Maar de waarheid is dat de constructie in strijd is met de voorschriften waaraan een brug met dergelijke eigenschappen zou moeten voldoen, aldus deskundigen.

Waarom de nieuwe brug van Ronda een slechte brug is, maar wel een mooie
De nieuwe brug van Ronda (die eigenlijk de tweede is, gebouwd op de ruïnes van de eerste) is een constructie “met één enkele boog die de 35 meter lange overspanning tussen beide zijden van de rivier overspant. Het is een imposante constructie, zeker vergelijkbaar met de grootste bogen die tot nu toe zijn gebouwd”, aldus Polimón in zijn boek.

Zes jaar na de opening stortte het in. Ondanks de tragedie (50 mensen kwamen om het leven) wilde Ronda de twee oevers van de rivier met elkaar verbinden. Daarom bouwden ze een tweede nieuwe brug, ditmaal met een kleinere boog (slechts 15 meter). De steunpilaren werden honderd meter lager tot aan de rivierbedding gebracht en de kloof werd verstevigd. Zo ontstond de brug die we vandaag de dag zien. Stel je een Giralda-toren voor, aan beide zijden van de rivier bevestigd, die de centrale boog ondersteunt. Indrukwekkend.

De uitdaging is meer dan geslaagd, want drie eeuwen later staat het er nog steeds. Maar dat is niet zonder kritiek. En de manier waarop het probleem werd opgelost, was “een waanzin die in strijd is met wat elders in de wereld is gedaan en met de geschiedenis van bruggen: het vrijmaken van de kanalen, het ontwerpen van structuren die transparant waren voor de rivier en geen obstakel vormden voor de beweging ervan.”

Het bijzondere is dat de brug, ondanks dat het technisch gezien geen goede brug is, prachtig is en een symbool van de stad Ronda. Als je bij zonsondergang naar het silhouet kijkt, naar het moment waarop het licht op de brug valt en de kleuren veranderen van oker naar intens goud, is dat pure magie. “En dat is de waarheid: techniek en techniek doen er niet toe; het is een brug om te ervaren en te voelen. Om de duizeligheid van de sprong te voelen en de harmonie van de versmelting met het landschap, met de omgeving,” besluit Polimón.

BRON: Viajar – Hoofdfoto: (Een bijzondere brug in één van de mooiste steden van de provincie Malaga) Sergio Segarra.