Het mooiste dorp ter wereld ligt in Spanje: in een sprookjesachtige vallei aan de oever van een stuwmeer dat je meeneemt naar de wereld van Frozen

De eerste keer dat ik Frozen zag, was ik niet onder de indruk van de ijspaleizen, de paarse gordijnen van het koninklijk kasteel of de mooie jurken van Elsa en Anna. Wat me echt opviel, was de ligging van het stadje: een groepje huizen direct aan de kust, omringd door glimmende bergen. Hoewel algemeen wordt aangenomen dat Arendelle in Noorwegen ligt en invloeden heeft van Hallstatt in Oostenrijk, is er een Spaans stadje dat perfect aan deze beschrijving zou kunnen voldoen. We hebben het natuurlijk over Lanuza.

Dit kleine Aragonese dorpje, genesteld in het hart van de Tena-vallei, is een sprookjesachtige omgeving. Vanaf de andere kant van het stuwmeer dat een halve eeuw geleden de verdwijning ervan veroorzaakte, lijkt Lanuza zelfs een fata morgana: een handvol stenen huizen met leistenen daken die de heuvel opklimmen , geflankeerd door ruige groene bergen en weerspiegeld in kristalhelder water.

Het verhaal van Lanuza, een stad die uit het water verrees
Lanuza behoort tot de gemeente Sallent de Gállego, in de provincie Huesca, en ligt in het hart van de Pyreneeën, links van het gelijknamige stuwmeer dat het water van de rivier de Gállego afdamt. De oorsprong ervan gaat terug tot de 13e eeuw en de naam zou afkomstig zijn van landa, een woord dat de hellingen aanduidt die ooit met weiland bedekt waren.

Eeuwenlang was Lanuza een enclave voor veeteelt. In 1488 waren er amper twintig huizen, maar de gemeenschap groeide in de loop der tijd en bereikte in 1950 165 inwoners. Alles veranderde met de aanleg van het stuwmeer in 1976, wat leidde tot de gedwongen verkoop van de huizen en het gedwongen vertrek van de bewoners. In 1978 was er niemand meer over. Maar Lanuza verdween niet helemaal: het water overstroomde het stadscentrum nooit volledig, en eind jaren tachtig begon een groep voormalige bewoners te vechten om het met eigen handen terug te veroveren.

De eerste stap was de restauratie van de kerk van San Salvador, gebouwd in de 19e eeuw op de resten van een romaanse tempel die tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog was afgebrand. Tegenwoordig is in de gevel een oude chrismon bewaard gebleven en binnenin bevindt zich een zilveren reliekhouder uit 1557 met de resten van Sint Quiteria, de beschermheilige van de stad. Vanaf dat moment begon een restauratieproces dat tot op de dag van vandaag voortduurt. De stad, die vóór de tragedie bijna 200 inwoners telde, telt er nu zo’n 40, maar is weer tot leven gekomen als een liefdevol onderhouden toeristische bestemming.

Lanuza biedt niet alleen natuurlijke schoonheid en traditionele architectuur – dwalen tussen de kleine stenen huisjes met leistenen daken, slenteren door de geplaveide straatjes met houten schuifdeuren en lantaarns boven de ramen – maar ook cultuur. Sinds 1992 is het de thuisbasis van het Pirineos Sur Festival, een van de meest unieke internationale muziekevenementen van Europa. Gedurende drie weekenden in juli zullen artiesten zoals Amaia, Manu Chao en Nathy Peluso dit jaar optreden op het spectaculaire drijvende podium . Toeschouwers, gezeten in een stenen amfitheater, kunnen genieten van de show met uitzicht op het stuwmeer en de bergen als decor.

Daarnaast zijn tradities zoals de Palotiau, een mannendans met een vleugje pastoralisme en krijgersmentaliteit, nieuw leven ingeblazen, waarbij dansers hun houten staven tegen elkaar slaan. Alles draagt ​​eraan bij dat Lanuza is wat het vandaag de dag is: een oase van geschiedenis, cultuur en schoonheid, herboren aan de oevers van het stuwmeer dat het bijna van de kaart veegde.

De natuur: je beste hulpbron
Lanuza is ook een perfecte uitvalsbasis om de Tena-vallei te verkennen. Talrijke wandelpaden leiden vanuit het dorp de vallei en de Pyreneeën in; dorpen zoals Sallent de Gállego liggen op een steenworp afstand. Vlakbij ligt het Betato-bos, een magisch beukenbos dat het sprookjesachtige karakter ervan nog verder versterkt. En als je op zoek bent naar plekken vol geschiedenis, mag je de Hermitage van Santa Elena, aan de rand van Biescas, niet missen.

BRON: Viajar – Hoofdfoto: (Lanuza) Santiago Larena.