Acht natuurbestemmingen voor een herfstvakantie in Spanje

Bossen van beuken, eiken, esdoorn, dennen en dennen bieden de bezoekers een opmerkelijk kleurenspel als de herfst op gang komt.

1 Valle de Ultzama (Navarra)
Een van de hoogtepunten van Bosque de Orgi, gelegen in Lizaso, in de Spaanse regio Navarra, is een eikenbos met exemplaren die honderden jaren oud zijn. Het gebied heeft goed gemarkeerde paden die er doorheen en eromheen lopen. De valleien van Ultzama en Basaburua bieden ook andere goede plekken om te genieten van de kleuren van het herfstseizoen. Een daarvan is een eenvoudig wandelpad dat begint in de gemeente Jauntsarats, door het eikenbos van Beheitiko kronkelt en bezoekers naar de voet van twee zeer bijzondere exemplaren met de status Monumentale Boom voert: de eik van Beheitikolanda, die 30 meter hoog is, en de eik van Kisulabe, waarvan wordt aangenomen dat de stam de breedste is in de hele regio van Navarra. Ten noorden van Ultzama, op de grens met de aangrenzende vallei van Baztan, het gebied nabij de haven van Belate herbergt nog steeds waardevolle bossen van oeroude beuken, eiken en kastanjes die een bijzondere habitat vormen die deel uitmaakt van Red Natura 2000, een netwerk van natuurbeschermingsgebieden in de Europese Unie.

2 Selva de Oza (Huesca)
Dit dichte bos in het natuurpark Valles Occidentales, in het deel van de Pyreneeën dat binnen de grenzen van de Spaanse regio Aragón valt, bereikt een hoogtepunt van kleur wanneer de dennen, dennen en beuken zich verenigen in een explosie van groen, geel en oker. De toppen reiken hier tot wel 3.000 meter, en de vallei van Hecho biedt tal van wandelmogelijkheden voor zowel beginners als gevorderden aan weerszijden van de rivier de Aragón Subordán. Eén pad leidt naar de Corona de los Muertos, vermoedelijk een begraafplaats uit de Neolithische periode, rond 3000 voor Christus. Een ander pad leidt wandelaars naar de prachtige aangrenzende vallei van Estriviella, terwijl een derde hen naar het kasteel van Acher brengt, op een hoogte van 2.384 meter, met een weids uitzicht op het bos van Selva de Oza.

3 Castañar de El Tiemblo (Ávila) (hoofdfoto)
Els, eik, bergiep, hazelnoot, zeeden en kastanje komen allemaal prominent voor in de Castañar de El Tiemblo (kastanjebos van El Tiemblo), in het natuurreservaat van de vallei van Las Iruelas, in de Spaanse provincie Ávila. De oudste eik wordt El Abuelo (de grootvader) genoemd en is naar schatting meer dan 500 jaar oud. Een rondwandeling met een lage moeilijkheidsgraad (PR-AV54) begint bij het recreatiegebied van El Regajo en is 4,3 kilometer lang, passeert dit spectaculaire exemplaar en slingert zich een weg door de enorme kastanjebomen van El Resecadal.

4 Valle del Genal (Málaga)
In Sierra de las Nieves, een natuurlijke enclave in het zuidwesten van Málaga die afgelopen zomer het 16e nationale park van Spanje werd, is het belangrijk om net zo goed te luisteren als te kijken als je er in de herfst naartoe gaat. Bij zonsondergang kunnen bezoekers niet alleen genieten van het palet van groen, geel en bruin uit de bossen van steeneiken, kurkeiken, dennen, dennen en kastanjes, maar ook de brullende roep van mannelijke herten tijdens de bronst. Het gebied dat bekend staat als Bosque de Cobre (koperbos), dat zijn naam dankt aan de roodachtige tint op de bladeren van de kastanjebomen die de bergketen en de aangrenzende vallei van Genal bedekken, bevat verschillende goed gemarkeerde paden.

5 Fragas do Mandeo (A Coruña)
De ‘fraga’s’ van Galicië komen in het echte leven waarschijnlijk het dichtst in de buurt van een betoverd bos. Ze zijn dicht, vochtig. oerbossen waarvan de hoge, imposante bomen bezoekers lijken uit te dagen om naar binnen te stappen. Een van de meest ongerepte van deze gebieden is de Fraga do Mandeo, nabij de stad Betanzos en onderdeel van het biosfeerreservaat Mariñas Coruñesas e Terras do Mandeo. Hier zijn beide oevers van de rivier de Mandeo bedekt met ‘carballos’ (een lokale naam voor de gewone eik), es, kastanje, els, iep en esdoorn, samen met kreupelhoutsoorten zoals de bedreigde ‘píjara’, een varen uit de Tertiaire periode. Er zijn twee paden die uitkomen bij het natuurleercentrum Chelo. De kortere en gemakkelijkere route (2,5 km heen en terug) gaat naar de Teixeiro-brug nadat hij door een bos van hazelnoten en de ruïnes van een oude watermolen is kronkelend. Het tweede pad (6.3 km) volgt de Mandeo stroomopwaarts en voert wandelaars langs het Cabra-stuwmeer (de thuisbasis van zalm) en de verlaten spa van O Bocelo, waarvan de bronnen nog steeds zwavelwater spuiten. Het uitkijkpunt van Espenuca biedt een prachtig uitzicht op de Mandeo-kloof en het gebied van As Mariñas.

6 Camino del río Nansa (Cantabrië)
Langs de benedenloop van de rivier de Nansa, in de noordelijke regio Cantabrië in Spanje, loopt een prachtig uitgestrekt galerijbos. Hazelnoot, kastanje, es en els voegen hun eigen speciale kleuren toe aan een 14 kilometer lang pad dat begint in het dorp Muñorrodero en zeer weinig moeilijkheden oplevert, omdat er trappen zijn gebouwd om de steilste plekken te overwinnen. Het hele pad bevindt zich in de speciale beschermingszone van de Nansa-rivier, die deel uitmaakt van de Rode Natura 2000 van de EU. Voor degenen die niet bereid zijn om de hele afstand te lopen, het halverwege punt bevindt zich ongeveer bij de waterkrachtcentrale van Trascudia. Dieren die in het gebied vaak worden gespot, zijn onder meer grijze reigers, ijsvogels en otters. Een bezoekerscentrum in San Vicente de la Barquera biedt rondleidingen en activiteiten in de omgeving.

7 Torca de los Melojos (Albacete)
Tussen de uitlopers van de bergketens van Alcaraz en Segura, in het zuidwesten van Albacete, reiken de herfstcharmes van het natuurpark Los Calares del Mundo y de la Sima veel verder dan de beroemde rivierbron die bekend staat als Chorros del río Mundo. Er zijn de kleuren van de galerijbossen die langs andere rivieren in het gebied lopen, waaronder de Segura, Zumeta, Taibilla en Bogarra. En er is het afgelegen bos van Torca de los Melojos, dat toegankelijk is vanaf het startpunt van Fuente de las Raigadas, in Riópar. Het pad is in totaal tussen de zeven en acht kilometer en loopt door dennen, hulst, esdoorn, kermeseik en taxus. Binnen de ’torca’, een ronde holte in het land met steile wanden, bevindt zich een uniek eikenbos met oude exemplaren die erin slagen te overleven vanwege de hoge luchtvochtigheid.

8 Fageda del Retaule (Tarragona)
In het landschap van pijnbomen, steeneiken en bergruggen van het natuurpark van Els Ports, in de Catalaanse Terres de l’Ebre (in de zuidwestelijke provincie Tarragona), zijn er ook groepjes loofbomen, waaronder de unieke Fageda del Retaule, waarvan wordt gezegd dat het zuidelijkste beukenbos van Europa zijn. Deze verzameling hoge, eeuwenoude bomen staat op de vochtige noordkant van de kloof van Retaule. Een van de meest opvallende exemplaren is een boom genaamd Faig Pare (Vaderbeuk, in de Catalaanse taal), die in 1992 tot Monumentale Boom werd verklaard en naar schatting 250 jaar oud is. De stam heeft een omtrek van vier meter en de zichtbare wortels maken het een favoriete plek voor foto’s.

BRON: Elpais – Hoofdfoto: (Castañar de El Tiemblo, Ávila) J. M.