Marismas del Odiel: Meer dan 6000 flamingo’s, de op een na grootste kolonie van Spanje

Spreken van flamingo’s is spreken van een bijzonder unieke vogel die altijd in de provincie Huelva is geweest, voornamelijk in het natuurpark van Marismas del Odiel. In dit gebied werd in 1984 een kunstmatig eiland aangelegd, gelegen in de verdamper E-11 van de zoutvlakten van Ercross (voorheen Aragonese), een infrastructuur die ad hoc werd aangelegd om de voortplanting van deze soort te bevorderen. In 2008, toen er voor het eerst werd gestart, begon het werk van instandhouding en verbetering van het milieu vruchten af ​​te werpen en zijn de flamingopopulaties geleidelijk zijn toegenomen.

Dit alles heeft ertoe geleid dat Huelva nu meer dan 6000 exemplaren van twee soorten heeft (roze en dwerg, hoewel er maar een paar exemplaren zijn van deze tweede soort), de op een na grootste kolonie in Spanje, alleen achter die van Laguna de Fuente de Piedra (Málaga), waar tussen de 10 en 15.000 paar flamingo’s leven, en de derde in Europa. Een populatie die blijft groeien en die laat zien dat flamingo’s en moerassen een binominale vorm vormen die terugkeert ten gunste van de biodiversiteit van de Huelva-omgeving.

Het is niet verrassend dat een van de conservatoren van de Paraje, Enrique Sánchez, verzekert dat “flamenco een conserveringsinstrument is, net als andere soorten zoals de spatel of de visarend. Het is de vlag van de milieukwaliteit van dit gebied. Vanuit het natuurgebied Marismas del Odiel werken we al meer dan 20 jaar aan het beschermen van het gebied, de soorten en het verbeteren van hun leefgebieden. Nu verzamelen we de resultaten”.

Het beïnvloedt ook dat de flamingo een filopathische vogel is, dat wil zeggen dat hij zich daar waar hij wordt geboren, voortplant en alleen wanneer een gebied overvol raakt, migreert hij op zoek naar geschiktere gebieden. Met dit alles is de flamenco een meer dan gewone vogel in het landschap van Huelva geworden, tot op het punt dat ze zich perfect identificeert met Huelva en zijn moerashabitat.

En het feit is dat de hypersaliteit van de Odiel- moerassen het bestaan ​​van een grote hoeveelheid artemia aanmoedigt, een ongewervelde schaaldier die rijk is aan carotenen, dat niet alleen het hoofdvoedsel is in het dieet van de flamingo’s, maar ook verantwoordelijk is voor roze pigmentatie. En kenmerkend voor hun veren.

Een andere conservator van de Paraje en een bekende ornitholoog uit Huelva, José Manuel Sayago, legt uit dat “in de Odiel een grote beschikbaarheid van voedsel is en dit zorgt voor zulke merkwaardige feiten dat er flamingo’s zijn die uit Malaga komen en 200 kilometer in een rechte lijn om zichzelf te voeden, en nog eens 200 terug om voedsel te brengen naar de kippen die ze daar hebben gehad. We hebben ook exemplaren uit onder meer Algerije, de Franse Camargue, Italië en de Ebro-delta”.
Dit identificatiesysteem maakt het mogelijk om zeer nuttige gegevens te kennen voor het behoud van de soort, zoals de oorsprong of de leeftijd van de flamingo’s.

Evenzo zijn er andere maatregelen genomen die ook hebben bijgedragen aan de groei van de flamingopopulatie in Marismas del Odiel, zoals de installatie van elektrische herders die de doorgang van roofdieren zoals vossen of mangoest verhinderen of de speciale en voortdurende waakzaamheid daarvoor. mensen lopen of fietsen niet: “flamingo’s zijn soorten die erg gevoelig zijn voor ongemak, ze zijn erg kwetsbaar. Zo erg zelfs dat als de kolonie wordt grootgebracht, ze de eieren massaal kunnen verlaten. Daarom hebben we extreme voorzorgsmaatregelen en waakzaamheid genomen. Bovendien zijn er maar heel weinig habitats die voldoen aan de voorwaarden die ze nodig hebben”.

Curiosa van flamingo’s
Er zijn zes soorten flamingo’s , waarvan er twee in verschillende delen van Europa leven, waaronder Spanje, zoals de roze en de dwerg, die in het natuurgebied Marismas del Odiel en ook in Doñana leven. De rest is van Amerikaanse afkomst. Het zijn broedvogels, dat wil zeggen, binnen een paar uur na hun geboorte kunnen ze lopen. Het duurt echter 79 dagen om te leren vliegen.

De flamingo is de enige soort van de steltlopers (ooievaars, reigers) die tenen met zwemvliezen heeft, zoals eenden. Dit helpt hen om te zwemmen en de bodem te verwijderen zodat de veneuze fauna van de moerassen in suspensie blijft en dus beter kan voeden. Een dieet dat ze op een heel eigenaardige manier uitvoeren en in tegenstelling tot de rest van de vogels. En het is dat ze de onderkaak gefixeerd houden en eten met de bovenkaak. Ze hebben een tong die is voorzien van benige vellen, lamellen genaamd, die helpen bij het filteren van kreeftachtigen en modder.

Ze worden grijs geboren en vanaf het derde jaar verandert de kleur van de veren en krijgen ze wat het reproductieve verenkleed wordt genoemd, hoewel ze zich pas voortplanten als ze vijf jaar oud zijn.

Het zijn soorten met een zeer lange levensduur, zo lang dat ze bijna in dezelfde tijd als een mens kunnen leven, en om deze reden leggen ze maar één ei per jaar per paar. Ze hebben 32 dagen nodig om te broeden en ze leggen niet elk jaar, het hangt gedeeltelijk af van de weersomstandigheden, omdat ze zich in droge jaren niet voortplanten.

Ze bouwen nesten van modder, niet van takken zoals gebruikelijk bij andere vogels. Het zijn constructies in de vorm van een vulkaan van ongeveer 40 centimeter hoog en nog eens 40 centimeter in diameter die op een heel speciale manier creëren: ze worden op de grond gegooid en slepen de modder mee tot ze de structuur bouwen waarin ze zullen leggen.

Kortom, flamingo’s zijn een zeer unieke soort die Huelva en vooral de Marismas del Odiel tot hun thuis heeft gemaakt om zeer speciale geadopteerden van Huelva te worden.

BRON: Marismas del Odiel – Hoofdfoto: (Marisma del Odiel) Alberto Sousa Oliveira.